- rozłącznie
- rozłącznie {{/stl_13}}{{stl_8}}przysł. {{/stl_8}}{{stl_7}}'rozdzielnie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Pisać rozłącznie {{/stl_10}}{{stl_8}}nie {{/stl_8}}{{stl_7}}z czasownikami. {{/stl_7}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
rozłącznie
Look at other dictionaries:
rozłącznie — przysłów. od rozłączny a) w zn. 1: Pisać rozłącznie przyimek z rzeczownikiem. b) w zn. 2: Rury połączone rozłącznie … Słownik języka polskiego
by — (także z końcówkami osobowymi: bym, byś, byśmy, byście) «cząstka składowa form trybu warunkowego» a) «pisana łącznie z formami osobowymi czasownika, z niektórymi spójnikami i partykułami» Przeczytałbyś tę książkę. Gdybym chciał, mógłbym się uczyć … Słownik języka polskiego
nie — (pisane rozdzielnie) partykuła przecząca 1. w połączeniu z czasownikami a) «stanowi zaprzeczenie jakiejś czynności lub stanu, które dany czasownik wyraża; w konstrukcjach zdaniowych uwydatnia kontrast, przeciwieństwo, stopień nasilenia danej… … Słownik języka polskiego
oddzielnie — 1. «nie razem z kimś, z czymś; osobno» Rozmawiać oddzielnie z każdym uczniem. Młodzież trzymała się oddzielnie. Traktować oddzielnie każdy przypadek. 2. «rozdzielnie, rozłącznie» Nie ma piszemy oddzielnie … Słownik języka polskiego
